Inteligencja a wiedza

[natasza]

Inteligencja wrodzona czy wiedza nabyta? Które wyrażenie jest Wam bliższe? Bo śmiem domniemać, że nie zawsze wiedza idzie w parze z inteligencją. A może się z tym nie zgadzacie? Rozgraniczając te dwa pojęcie, co cenicie bardziej i dlaczego? Czy to w sobie, czy u innych. Podyskutujmy.

[Olivia]

że nie zawsze wiedza idzie w parze z inteligencją.

To racja. Inteligencja może być lekko niedouczona, bez wiedzy. Ale jak ktoś nie jest inteligentny, to żadna wiedza Mu nie pomoże.

[runeko]

Ja powiem tyle, ze zgadzam sie z Olivia.
Lepiej byc inteligentnym i dazyc do wiedzy niz odwrotnie. Bo odwrotnie to sie za bardzo nie da
Wiedza nie zawsze idzie w parze z inteligencja. Znam niedoksztalconych inteligentnych. Niestety znam tez wyksztalconych glupich

[Jawka]

Bo odwrotnie to sie za bardzo nie da

Da się, tyle, że jaki pozytek jest z wiedzy, której człowiek nie potrafi wykorzystać?? Odpowiem: żaden

[runeko]

Da się, tyle, że jaki pozytek jest z wiedzy, której człowiek nie potrafi wykorzystać?? Odpowiem: żaden

Znaczy sie miec wiedze i probowac stac sie inteligentym? Nie wyda. Po pierwsze: czlowiek z inteligencja sie rodzi. Jakiestam geny to przeciez warunkuja, ze urodzisz sie taki a nie inny. Po drugie: "nie pomoga doktoraty, kiedy czlowiek chamowaty".
Posiadanie ogromnej nawet wiedzy nie zrobi z prostaka i glupka czlowieka inteligentnego. To jest pewna predyspozycja. Tak jak niektorzy rodza sie ze sluchem muzycznym, zdolnoscia do malowania czy innego szydelkowania, tak samo jest z inteligencja.

[Jawka]

Znaczy sie miec wiedze i probowac stac sie inteligentym?

Nie Znaczy, że sama wiedza to trochę za mało.
A stać inteligenetnym się nie da- albo się jest, albo nie.

[runeko]

A stać inteligenetnym się nie da- albo się jest, albo nie.

No wlasnie o to mi chodzi

[natasza]

A co cenicie bardziej?
Który z tych 2 pojęć ma przewagę u Was?

[Ted Bundy]

Bo śmiem domniemać, że nie zawsze wiedza idzie w parze z inteligencją.

słuszna uwaga, m.in dlatego bardzo lubie hasło : "tyle samo durnych profesorów jak durnych studentów"

A co do inteligencji wrodzonej, moim zdaniem nie jest tak,że bierze się wyłącznie z genów. Bo to nieprawda. O nią trzeba dbać, ją rozwijać, rozbudowywać, inaczej psu na budę Jeżeli "wiedza nabyta" spada na podatny grunt, wówczas rozwój jest najbardziej harmonijny.

[runeko]

Który z tych 2 pojęć ma przewagę u Was?

Inteligencja. W parze ze zdobywaniem wiedzy.

[jabłoń]

Inteligencję też można nabyć
Tylko to chyba więcej czasu wymaga niż proste nabycie WIEDZY.

Można wiedzieć a nie rozumieć, na co przykładów nie brakuje <absolwent>

Inna sprawa, że niestety ale polskie szkolnictwo (także wyższe a nawet podyplomowe) uparcie od lat kładzie nacisk na nabywanie w sensie ZAPAMIĘTYWANIE WIEDZY
a nie na rozwijanie inteligencji - w sensie wybraźni i twórczości...
I tak osoby z dobrą pamięcią (znające np. kilka języków) uważane są za inligentne
A pamięć jest najniższym poziomem ducha.
Przecież nawet zwierzęta ją mają ... zapamiętują .... ale nic nie są w stanie wymyślić ...

[natasza]

Można wiedzieć a nie rozumieć, na co przykładów nie brakuje

To tak jak z oczami. Mieć oczy nie znaczy widzieć.

niestety ale polskie szkolnictwo (także wyższe a nawet podyplomowe) uparcie od lat kładzie nacisk na nabywanie w sensie ZAPAMIĘTYWANIE WIEDZY
a nie na rozwijanie inteligencji - w sensie wybraźni i twórczości...
I tak osoby z dobrą pamięcią (znające np. kilka języków) uważane są za inligentne

No własnie. I żeby tak naprawdę tę wiedze utrzymać, to i tak musimy ją albo praktykować albo powtarzać co jakiś czas. Inaczej wszystko na nic.

[Sir Charles]

Po pierwsze - tak jak pisze Jabłoń - inteligencję można trenować i rozwijać, aczkolwiek co do zasady jest cechą wrodzoną i w tym aspekcie podobną np do urody, czy budowy ciała.

Po drugie inteligencja a wiedza, to dla mnie porównanie poniekąd bezcelowe, ponieważ angażuje pojęcia z dwóch różnych poziomów opisu osobowości.

Przykładem do jakich wynaturzeń prowadzi przecenianie jednej z tych wartości kosztem niedoceniania drugiej są matematyczno-informatyczne mózgi tabula rasa, a z drugiej durni pseudohumaniści.


Wiedza jest jak pieniądze, inteligencja jak łatwość ich zarabiania.

[Dzindzer]

Wiedza jest jak pieniądze, inteligencja jak łatwość ich zarabiania.

az sobie drukne to chyba

Po pierwsze - tak jak pisze Jabłoń - inteligencję można trenować i rozwijać, aczkolwiek co do zasady jest cechą wrodzoną

oczywiscie, ze mozna rozwijac inteligencje, jednak najpierw trzeba miec co rozwijac. i nie kazdy tymi samymi metodami rozwinie ja w tym samym stopniu, to jest juz wrodzone.
Dla mnie cenniejsza jest inteligencja, co nie znaczy, ze wiedza gardzie, wrecz przeciwne. ale inteligencja pozwala lepiej przyswajac wiedze, wybierac jaka wiedza jest potrzebna, dzieki inteligencji, nie chlonie sie wszystkiego. Inteligencja pozwala zrozumiec ta iedze, połaczyc zdobyte informacje ( z róznych dziecin ) w cos przydatnego do zycia.
Kiedys w szkole nauczycielka od polskiego przed jakims wiekszym sprawdzianem zrobiła podsumowanie, dostalismy iles pytan i mielismy odpowiadać. Potem kazała przepisac pytania do zeszytu i omawialiśmy odpowiedzi, przedyktowała odpowiedzi.
sprawdzian zrobiła z tego materiału, pytania zadala inaczej. zostawiła nas w klasie. Kazdy mógł z zeszytu sobie kozystac a mimo to wiele osób nie umiała przy inaczej postawiomym pytaniu dac sobie rady.
z czegos to wynikało, nie tylko ze sposobu nauczania w szkole ( gdyby to był jedyny powód to nikt by sobie rady nie dał)

[Sir Charles]

Dla mnie cenniejsza jest inteligencja,

Jednak minusem inteligencji jest to, że uczy lenistwa. To niezaprzeczalne. Jak mawia pewien profesor - żeby osiągnąć coś w pracy naukowej trzeba mieć dwie rzeczy, które razem wystepują niezmiernie rzadko:
Olej w głowie, ołów w dupie

[Cynik]

Jednak minusem inteligencji jest to, że uczy lenistwa. To niezaprzeczalne. Jak mawia pewien profesor - żeby osiągnąć coś w pracy naukowej trzeba mieć dwie rzeczy, które razem wystepują niezmiernie rzadko:
Olej w głowie, ołów w dupie

Mądry człowiek z tego profesora.
Wracając do meritum to wiedzę cenię jednak trochę wyżej, gdyż jej posiadanie, przy jednoczesnym niewielkim IQ oznacza, że dana osoba się starała zniwelować swe deficyty genetyczne, a więc posiada dobre chęci.
Inteligencja zaś bez wątpienia nijako prowokuje lenistwo. Po prostu człowiekowi takiemu nie chce się przykładać, gdyż może sprawę raz-dwa odwalic i osiągnąć wyniki na poziomie tych przeciętniaków, którzy się starali.
Ja na ten przykład się angielskiego nauczyłem w rok Na początku (podstawówka, pierwsze klasy LO) nie chciało mi się i leciałem na granicy 2/3. Potem zabrałem się do nauki na rok przed maturą. Zdałem ją (całkiem nieźle nawiasem mówiąc) a następnie z rozpędu walnąłem sobie jeszcze certyfikat
I po co się było uczyć od szkoły podstawowej i tracić czas, skoro można to było zrobić w trybie przyspieszonym?

[Dzindzer]

Jednak minusem inteligencji jest to, że uczy lenistwa.

a nie tego to mnie uczyc nie trzeba
ja mam piekne wrodzone lenistwo, z którego kozystam bardzo chetnie
Ale fakt, cos w tym chyba jest

Po prostu człowiekowi takiemu nie chce się przykładać, gdyż może sprawę raz-dwa odwalic i osiągnąć wyniki na poziomie tych przeciętniaków, którzy się starali.

jesli brak mu ambicji i pasji to tak.
Jednak sa sprawy w których minimum mi wystarcza.

I po co się było uczyć od szkoły podstawowej i tracić czas, skoro można to było zrobić w trybie przyspieszonym?

bo nie czułes potrzeby, nie miałes motywacji

[FlyingDuck]

są matematyczno-informatyczne mózgi tabula rasa

dzięki ;P


Co według mnie jest ważniejsze? Dla mnie osobiście chyba inteligencja - zwłaszcza że w swoim przyszłym zawodzie jestem skazany na naukę, zaś wiedza której potrzebuję szybko się dewaluuje.

Jeśli chodzi o podejście bardziej ogólne - gdy ktoś ma pewną wiedzę, fajnie jest z nim pogadać na temat w którym jest dobry... do czasu aż temat się nie wyczerpie.

Z osobą inteligentną można gadać niemal o wszystkim i zawsze będzie to w pewnym stopniu produktywne. Z taką osobą ciekawiej utrzymuje się stały kontakt. Z kimś mądrym fajnie się gada, jednak czasem czuje się głód... nie wiem, tego błysku zrozumienia w oku

Z drugiej strony inteligentna osoba kompletnie bez jakiejkolwiek wiedzy też wiele sobą nie prezentuje. Jak już nie tylko Charles wspomniał, to idzie w parze.

Co do rozwoju inteligencji - można ją trenować, jednak z pewnością nie da się jej zwiększać. Sprawa wygląda podobnie jak z komputerem - do danego modelu możemy dokupić lepszy program który będzie działał wydajniej, jednak żeby zwiększyć moc obliczeniową, trzeba niestety zmienić komputer.

Jest też inna kwestia - inteligencja emocjonalna. Myślę że ona jest ważniejsza zarówno od wiedzy jak i inteligencji. Jest tak samo ważna w kwestiach zawodowych jak i osobistych. To ona także odpowiada za ołów w dupie Tą inteligencję owszem - można zwiększać.

[ Dodano: 2006-11-11, 18:30 ]

I po co się było uczyć od szkoły podstawowej i tracić czas, skoro można to było zrobić w trybie przyspieszonym?

to czemu w podstawówce się nie nauczyłeś? ;P Oceny miałbyś lepsze

[Karzyciel]

Po pierwsze - tak jak pisze Jabłoń - inteligencję można trenować i rozwijać, aczkolwiek co do zasady jest cechą wrodzoną i w tym aspekcie podobną np do urody, czy budowy ciała.

No, w pewnym zakresie jest do wytrenowania, ale w każdym momencie pojawią się jakieś granice. Np. z matematyki nie każdy będzie dobry na poziomie matematyki wyższej. Ale podstawowe obliczenia są do wyuczenia przez każdego.

Jest jeszcze zdolność myślenia abstrakcyjnego, którego chociażby tzw. sawanci nie mają. (Sawanci, czyli ludzie potrafiący w głowie liczyć jakieś niesamowicie wielkie liczby, a nie potrafią zrozumieć jakiegoś dowcipu czy wykonać prostej, codziennej czynności.) Jest również inteligencja emocjonalna, która jest nawet ważniejsza od zwykłej, ponieważ ta "zwykła" tyczy się właśnie zdolności rozwiązywania pewnych zagadnień z zakresu matematyki i logiki. Częstokroć końcowe wyniki lepsze mają osoby o nie tak wysokiej inteligencji, za to dużej inteligencji emocjonalnej. Była taka książka Davida Colemana (Golemana? zawsze mi się myliło) opowiadająca o tym. Szczegóły uleciały, ale pamiętam m.in., żeby nie przeceniać samej inteligencji.
Toteż nie wybieram to czy tamto. Najważniejsza jest interakcja pomiędzy wszystkimi tymi cechami: inteligencją, wiedzą (a raczej pamięcią, wiedza ogólnie zasób rzeczy do nauczenia), inteligencją emocjonalną i pewnie jeszcze paroma innymi. Tak funkcjonuje człowiek, więc nie ma co wyodrębniać pojedynczych przymiotów.

[Dzindzer]

Jest jeszcze zdolność myślenia abstrakcyjnego

mam to

Jest również inteligencja emocjonalna,

oj tak. To tez jest wazne. Ostatnio zauwazyłam jakies braki w tej dziedzinie. Generalnie z kims kto takiej nie posiada trudno jest życ, nawet czesto rozmawiać

[Cynik]

to czemu w podstawówce się nie nauczyłeś? Oceny miałbyś lepsze

Nie chciało mi się A oceny w szkole zlewałem. W podstawówce i liceum (gimnazjum mnie ominęło) miałem o wiele słabsze stopnie niż na studiach. Ale średnia na dyplomie decyduje przecież o przyszłości, więc człek się trochę postarał. Zaś oceny z SP czy LO mi zwisały, gdyż za moich czasów zarówno do LO jak i na studia były egzaminy a nie konkurs świadectw.

oj tak. To tez jest wazne. Ostatnio zauwazyłam jakies braki w tej dziedzinie. Generalnie z kims kto takiej nie posiada trudno jest życ, nawet czesto rozmawiać

Akurat tego da się nauczyć. Mówię z doświadczenia, gdyż nigdy jakoś wyjątkowo rozwinięty pod względem towarzysko-emocjonalnym nie byłem, ale rzeczywistość i wymagania pracodawcy zmusiły mnie do wejścia w ludzką psychikę

[runeko]

Nie chciało mi się A oceny w szkole zlewałem. W podstawówce i liceum (gimnazjum mnie ominęło) miałem o wiele słabsze stopnie niż na studiach

Wypisz wymaluj ja Dopoki mnie nie "przycisnelo" do nauki to leniuchowalam. Ale nie bylo tak, ze totalnie olewalam i nic mnie nie interesowalo.

Akurat tego da się nauczyć.

Fakt. Ale jakas tam empatie to trzeba chyba miec w sobie tez od urodzenia, zeby pozniej moc rozwinac w sobie inteligencje emocjonalna.
Ja zawsze bylam taka Ciocia Dobra Rada dla wszystkich moich znajomych. Jak ktos mial problem to zawsze lecieli do mnie sie wygadac bo twierdzili, ze umiem sluchac i rozmawialam nie narzucajac wlasnych pogladow.
Dobra sprawa. Umiejetnie wykorzystana moze pozwolic na obracanie przeciwko sobie ludzi. Na szczescie w zly sposob rzadko zdarzalo mi sie z umiejetnosci mediacyjnych korzystac

[katerina]

Inteligencja i wiedza - bardzo pozytywne kategorie. Z tym, ze inteligencja sama w sobie stanowi potencjal, ktory moze byc wykorzystany lub nie. Wiedza z kolei wymaga czestokroc zrozumienia, powinna isc w parze z umiejetnoscia kojarzenia faktow, wyciagania wnioskow, bo inaczej nie ma sensu jej posiadanie.
Dodalabym jeszcze do tych dwoch terminow jedn - mianowice madrosc (to chyba najblizsze pojecie, przy czym wybrane ze wzgledu na swe zaprzeczenie - wydaje mi sie, ze mozna byc inteligentnym, a glupim jak cukierniczka, inteligencja nie zalatwia wszystkiego). Czlowiek moze byc piekielnie inteligentny, a pogadac sie z nim nie da.