Wiernosc
: 17 sty 2005, 12:17
Witam!
Dzisiejsza opowiesc mojego kumpla z grupy, sklonily mnie do smutnej refleksji oraz do zadania sobie pytania - Czy mozliwy jest zwiazek, w ktorym obie strony sa sobie wiernie niezaleznie od jego stazu, oraz osob trzecich? Czy zawsze musi byc tak, ze po x latach czlowiek bez wiekszego wysilku jest w stanie zdradzic osobe, z ktora niejedno przezyl?
Moj kolega wlasnie dzis opowiadal jak to zdarza mu sie juz coraz czesciej byc delikatnie mowiac "nie-fair" wobec swojej dziewczyny. Ostatni raz bylo to w czwartek po koncercie. Pytalem go, jak sie z tym czuje. Czy nie powinienm zastanowic sie nad soba, nad zwiazkiem skoro potrzebuje dodatkowych wrazen. Czy chcialby byc po tej drugiej stronie w uroczej roli rogacza. Odpowiedzial, ze nie chcialby, ma wyrzuty sumienia i nie potrafilby zyc bez swojej dziewczyny i tu cytuje "Wierz mi, ze po 3 latach tez bedziesz mial podobne problemy" ( trocha malo logiczne rozumowanie jak dla mnie. Przyzwyczajenie zatrzymuje go przy niej? ). Z cala stanowczoscia odpowiedzialem mu, ze nie. Jednak wciaz nie moge zrozumiec, dlaczego tak sie dzieje. Czemu zamiast przeciwdzialac rutynie niektorzy wybieraja droge po najmniejszej linii oporu i przeskakuja na boczek.
Jestem idealista i mocno chce wierzyc, ze u mnie bedzie inaczej, ze zrobie wszystko bym nie musial nigdy zwierzac sie z podobnych rzeczy. Jak na razie zyje rok ze swoja dziewczyna i jest cudownie. Jednak czy i na mnie przyjdzie pora?
Jak to bylo z Wami, czy rowniez mieliscie podobne poglady, ktore niestety zweryfikowalo zycie?
Pozdrawiam
Dzisiejsza opowiesc mojego kumpla z grupy, sklonily mnie do smutnej refleksji oraz do zadania sobie pytania - Czy mozliwy jest zwiazek, w ktorym obie strony sa sobie wiernie niezaleznie od jego stazu, oraz osob trzecich? Czy zawsze musi byc tak, ze po x latach czlowiek bez wiekszego wysilku jest w stanie zdradzic osobe, z ktora niejedno przezyl?
Moj kolega wlasnie dzis opowiadal jak to zdarza mu sie juz coraz czesciej byc delikatnie mowiac "nie-fair" wobec swojej dziewczyny. Ostatni raz bylo to w czwartek po koncercie. Pytalem go, jak sie z tym czuje. Czy nie powinienm zastanowic sie nad soba, nad zwiazkiem skoro potrzebuje dodatkowych wrazen. Czy chcialby byc po tej drugiej stronie w uroczej roli rogacza. Odpowiedzial, ze nie chcialby, ma wyrzuty sumienia i nie potrafilby zyc bez swojej dziewczyny i tu cytuje "Wierz mi, ze po 3 latach tez bedziesz mial podobne problemy" ( trocha malo logiczne rozumowanie jak dla mnie. Przyzwyczajenie zatrzymuje go przy niej? ). Z cala stanowczoscia odpowiedzialem mu, ze nie. Jednak wciaz nie moge zrozumiec, dlaczego tak sie dzieje. Czemu zamiast przeciwdzialac rutynie niektorzy wybieraja droge po najmniejszej linii oporu i przeskakuja na boczek.
Jestem idealista i mocno chce wierzyc, ze u mnie bedzie inaczej, ze zrobie wszystko bym nie musial nigdy zwierzac sie z podobnych rzeczy. Jak na razie zyje rok ze swoja dziewczyna i jest cudownie. Jednak czy i na mnie przyjdzie pora?
Jak to bylo z Wami, czy rowniez mieliscie podobne poglady, ktore niestety zweryfikowalo zycie?
Pozdrawiam