trzydziestolatek, który mieszka z mamą

[aguleck 24]

Zainspirował mnie fragment tematu: "ja ciota". Widzę, że wszyscy jesteście zdania, że trzydziestolatek nie powinien mieszkać z mamą, ja również tak myślę.
Mój problem polega na tym, że mam chłopaka właśnie w tym wieku, który raczej nie zamierza się wyprowadzić z domu. Nie rozmawialiśmy o tym wprost, bo na razie nie planujemy wspólnej przyszłości (zbyt krótko jesteśmy razem). Ale ja bardzo często mówię o swoich planach wyprowadzki (przez 5 lat mieszkałam sama, teraz chwilowo z konieczności wprowadziłam się do mamy, ale traktuję to jak sytuację przejściową) natomiast on jest takim facetem, któremu wygodnie jest z mamusią. Gdybyśmy mieli kiedyś razem zamieszkać, to musiałby bardzo zmienić swoje podejście do życia, bo ja jestem "kobietą pracującą" i musiałby się trochę dzielić ze mną obowiązkami. Więc myślę, że taki układ by go nie zainteresował. Zdecydowanie przedkłada wygodę nad samodzielność.
Myślicie, że o kimś takim można w ogóle myśleć poważnie, czy lepiej dać sobie spokój?

[_normalna_]

mam dwie koleżanki które wzięły sobie za mężów facetów po trzydziestce którzy cały czas mieszkali z mamami... i obie po ślubie wzięły sobie za cel główny ich zmianę bo niby po ich skrzydłami oni mieli nabrać samodzielności, mieli zacząć pomagać w domu i generalnie „partnerstwo dla pokoju” i co z tego wyszło generalnie g***wno...obie są raczej nieszczęśliwe, narzekaniom na mężów nie ma końca ... w pewnym wieku raczej nie da się kogoś urobić i tyle...

[aguleck 24]

Dzięki za odpowiedż. Też tak myślałam. Generalnie jestem trochę młodsza, ale już mam nawyki, które ciężko będzie zmienić. Tylko mnie zdażało się mieszkać z przypadkowymi współlokatorami i łatwiej mi się dopasować do obcych ludzi w domu. Poza tym wszystko sobie zrobię w domu i nie jestem w żaden sposób uzależniona od mamy.
A on się przyznaje, że do gotowania i sprzątania to ma dwie lewe ręce i po co ma się zmieniać jak mamusia wszystko za niego zrobi.

[ Dodano: 2007-04-03, 17:32 ]
Dzięki za odpowiedź. Też tak myślałam. Generalnie jestem trochę młodsza, ale już mam nawyki, które ciężko będzie zmienić. Tylko mnie zdażało się mieszkać z przypadkowymi współlokatorami i łatwiej mi się dopasować do obcych ludzi w domu. Poza tym wszystko sobie zrobię w domu i nie jestem w żaden sposób uzależniona od mamy.
A on się przyznaje, że do gotowania i sprzątania to ma dwie lewe ręce i po co ma się zmieniać jak mamusia wszystko za niego zrobi.
Proszę jeszcze innych o porady, bo od tego może zależeć moje życie. Teraz mogę się jeszcze z tego wyplątać w miarę bezboleśnie (przynajmniej tak mi się wydaje). Z góry dziękuję.

[Pegaz]

Myślicie, że o kimś takim można w ogóle myśleć poważnie, czy lepiej dać sobie spokój?

Myśle że jeśli ktoś przekeśla kogoś bo przeczytał temat na forum i wydaje mu się że uogulnianie to dobry sposób na wybranie partnera to zaprawde powiadam wam ze taki ktoś nie wybierze szczęśliwie.. trzeba mieć troche własnego zdania i nie patrzeć na forum jak na wyrocznie.. to że błażejowi wygodnie za piecem u mamusi dobrze nie znaczy że wszyscy tacy są.. zresztą nawet błażej ponoć chce się od mamusi wyprowadzić.

[aguleck 24]

Nawet błażej chce a on nie. I co ty na to? Nie mówię, że go skreślę, bo tak na forum wyczytałam. Po prostu może się tak zdażyć, że za jakiś czas będziemy chcieli razem zamieszkać. Dla mnie to oznaczałoby wynajęcie czegoś i próbowanie na własną rękę, a dla niego wprowadzenie się do jego domu rodzinnego, ale wcześniej oczywiście ślub, bo inaczej przecież nie wypada:)
Chcę uniknąć takiej sytuacji i nie wiem, czy lepiej się w porę wycofać, czy liczyć, że coś się zmieni?

[Pegaz]

Nie rozmawialiśmy o tym wprost, bo na razie nie planujemy wspólnej przyszłości

jak to się ma do tego:

Nawet błażej chce a on nie

Dopóki mówisz do niego językiem kobiecym nie wyciągaj pochopnych wniosków że on nie chce.. Najpierw zapytaj otwarcie..

[Stormy]

moj chlopak ma dopiero 20 lat, co znaczy ze tak jak ja jest uzalezniony od rodzicow - szczeolnie finansowo. nie musi opuszczac domu jadac na studia bo ma je na miejscu, w odroznieniu ode mnie, mieszka w przestronnym domu, planuje jego przebudowy jak bedzie juz w stanie sie troche dorobic.
co to znaczy dla mnie? jasne, jestesmy za krotko ze soba by myslec o czyms powaznym. wynajecie pokoju od pazdziernika byloby dla mnie normalne (gdyby nie to ze mija sie z celem skoro on mieszka w tym samym miescie na stale i z kasa krucho ) ale wprowadzenie sie do niego do domu (nawet na zasadach wynajmujesz jakby u nas pokoj, dokladasz sie do rachunkow itp) jest conajmniej dziwne i przerazajace...
rozumiem ze mu po prostu jest mieszkanie w domu rodzinnym na reke, ale mnie przeraza ze jesli ten zwiazek dojdzie do etapu jakis deklaracji (typu slub) mialabym mieszkac z jego mama ktora lubie,ale ktora badz co badz bylaby pouczajaca mnie tesciowa i bylabym na jej a nie swoim terytorium, ba, w obcym miescie i sama... ;/
niech zyja ciasne mieszkania w miescie z ktorych czasem trzeba sie po prostu wyprowadzic na SWOJE...

[Marissa]

A ja myśle że autorka troszkę przesadza. Bo są ze sobą krótko, a już planuje wspólną przyszłość. Jak dla mnie to bardzo szybkie wybieganie naprzód i po prostu może się przejechać, bo dopowie sobie wiele rzeczy, nakręci się, a facet po prostu nie będzie miał ochoty spędzić z nią całego życia. I będzie tragedia.

[jbg]

Trudno mi mówić o innych ludziach, więc porównam to do siebie. Moim zdaniem, nie będę dorosły, póki nie wyprowadzę się od rodziców. Stąd przeprowadzka "od mamy do żony" nie jest najlepszym pomysłem.

wynajecie pokoju od pazdziernika byloby dla mnie normalne (gdyby nie to ze mija sie z celem skoro on mieszka w tym samym miescie na stale i z kasa krucho ) ale wprowadzenie sie do niego do domu (nawet na zasadach wynajmujesz jakby u nas pokoj, dokladasz sie do rachunkow itp) jest conajmniej dziwne i przerazajace...

Wynajęcie nie mija się z celem, bo właśnie nim jest osiągnięcie niezależności. Jeśli macie stałe źródła dochodu, to jest to fajny pomysł. Jeśli nie, wciąż jesteście zależni i mieszkanie gdzieś indziej tego nie zmieni.

Myślicie, że o kimś takim można w ogóle myśleć poważnie, czy lepiej dać sobie spokój?

Jeśli chcesz mieć męża, który z każdą sprawą będzie czekał aż zadecydujesz Ty albo mama, to czemu nie. Sama zadecyduj czy warto. Nie wychodź za niego, licząc że się zmieni. Zmienić się może tylko przed.

[Stormy]

Lilian napisał/a:
wynajecie pokoju od pazdziernika byloby dla mnie normalne (gdyby nie to ze mija sie z celem skoro on mieszka w tym samym miescie na stale i z kasa krucho ) ale wprowadzenie sie do niego do domu (nawet na zasadach wynajmujesz jakby u nas pokoj, dokladasz sie do rachunkow itp) jest conajmniej dziwne i przerazajace...

Wynajęcie nie mija się z celem, bo właśnie nim jest osiągnięcie niezależności. Jeśli macie stałe źródła dochodu, to jest to fajny pomysł. Jeśli nie, wciąż jesteście zależni i mieszkanie gdzieś indziej tego nie zmieni.

now lasnie nie jestesmy samodzielni finansowo, dlatego nawet jakies docieranie sie na swoim (do torego dokladaja sie rodzice) jest niemozliwe...
wyprowadzenie sie z domu pozwala sie czlowiekowi troche usamodzielnic, koniec maminych obiadkow, wyprasowanych skarpetek i bajek na dobranoc... trza sie samemu powoli o siebie troszczyc, samodzielnosc nie przychodzi zawsze ot tak, raczej stopmniowo sie przecina pepowine... a ja sie boje ze jesli bedzie mieszkal zawsze z mama to w jakims stopniu zostanie duzym maminsynkiem od niej zaleznym ,a to moze miec wplyw na mnie (ale to za daleka przyszlosc zeby sie nad tym tylko teoretycznie rozwodzic)

[aguleck 24]

A ja myśle że autorka troszkę przesadza. Bo są ze sobą krótko, a już planuje wspólną przyszłość. Jak dla mnie to bardzo szybkie wybieganie naprzód i po prostu może się przejechać, bo dopowie sobie wiele rzeczy, nakręci się, a facet po prostu nie będzie miał ochoty spędzić z nią całego życia. I będzie tragedia.

Może źle się wyraziłam. Jesteśmy ze sobą ponad pół roku, a znamy się ponad cztery. W naszym wieku, to już raczej wystarczająco. No może nie, żeby planować wspólną przyszłość, ale np ulepszenie sytuacji, która na razie wygląda tak, że widujemy się raz na tydzień i nawet nie mamy za bardzo gdzie ze sobą pobyć. Wspólne zamieszkanie, to byłby jakiś pomysł, może nie od jutra, ale za jakiś czas.

Dopóki mówisz do niego językiem kobiecym nie wyciągaj pochopnych wniosków że on nie chce.. Najpierw zapytaj otwarcie..

Czasem nie trzeba być aż tak bezpośrednim. Po prostu znam go na tyle, że wiem jak by sobie wyobrażał idealne życie. Już przebudowuje dom, chyba nie po to, żeby np za pół roku przeprowadzić się do ciasnej kawalerki.

[jbg]

planuje jego przebudowy jak bedzie juz w stanie sie troche dorobic.

Wielu facetów urządza w swoim domu pracownie, w których może "dłubać". To wcale nie oznacza, że planuje do końca życia mieszkać tam. Ma dopiero 20 lat, prawdopodobnie nie wybiega myślą poza koniec studiów. Za wcześnie, by zgadywać co to będzie, jak dojdzie do deklaracji.

Spójrz na to z jego strony. Przeprowadzać się do dziewczyny, z którą jest krótko, nie mając pracy itd. Jakich argumentów miałby użyć przekonując rodziców? Co jego rodzice by sobie o nim pomyśleli? Z ich punktu widzenia, "dzieciak" się przeprowadza, by mu się wygodniej spało.

[Stormy]

Spójrz na to z jego strony. Przeprowadzać się do dziewczyny, z którą jest krótko, nie mając pracy itd. Jakich argumentów miałby użyć przekonując rodziców? Co jego rodzice by sobie o nim pomyśleli? Z ich punktu widzenia, "dzieciak" się przeprowadza, by mu się wygodniej spało.

tez bym tak pomyslala ale u niego jest ciut inaczej ;p nie moze mu sie "spać" wygodniej - jestem u niego co weekend z n oclegiem, o wiele za czesto choc jego mama mowi zebym przyjezdzala czesciej i chyba faktycznie mnie lubi (ale ja mam w glowie swoje "to nie wypada")
jego mama jest bardzo fajna, z tego co on mi mowi ciieszy sie ze on ma dziewczyne, bo sama wie jak to wazne kogos w zyciu miec. nie wyskoczylaby z takim agumentem. zreszta jak on u mnie nocuje (jakos sie zdarzylo ze chcial mamie kit wcisnac ze bedzie u kolegi, ale klamac to on nie umie) mowi ze jest spokojna bo jest u mnie..
jeszcze troche i prace bedzie miec, ale potem beda studia ...ja doskonale sobie zdaje spawe z tego ze wspolne mieszkanie nie wchodzi na razie (i praktycznie przez dluzszy czas)w gre szczegolnie na jego warunkach...
on nie ma po co sie wyprowadzac, takie jest moje zdanie... na jego miejscu po zimnej kalkulacji tez bym sie nie wyprowadzala bez potrzeby...

[Hyhy]

A ja myśle że autorka troszkę przesadza. Bo są ze sobą krótko, a już planuje wspólną przyszłość.

Ja bym powiedzial ze raczej dojrzale mysli. A ten gosc, musisz brac taka ewentualnosc pod uwage, nauczy sie tej wymaganej przez Ciebie odrobiny samodzielnosci jak jego mama odejdzie. Hmm nie chce sie wymadrzac w tym temacie bo mieszkam z rodzicami i wiem dobrze ze znacznie wiecej rzeczy mialbym na glowie gdybym mieszkal sam, ale tez wiem, ze chcialbym mieszkac sam, juz, od zaraz! ale niestety nie stac mnie na to... obecnie:)

[saker33]

Hmm ja mam 20 lat..pracuje,ucze sie itd i mieszkam z rodzicami...jednak sam z pensji oplacam szkole,samochod utrzymuje itd...jednak tak jak napisaliscie wczesniej...przyzwyczajony do wygody w domu mamusi mam jedzonko robione,malo sprzatam itd..len we mnie wstapil i obawiam sie ze chlopak autorki tematu ma tak samo..

wprowadzenie sie do niego do domu (nawet na zasadach wynajmujesz jakby u nas pokoj, dokladasz sie do rachunkow itp) jest conajmniej dziwne i przerazajace...
rozumiem ze mu po prostu jest mieszkanie w domu rodzinnym na reke, ale mnie przeraza ze jesli ten zwiazek dojdzie do etapu jakis deklaracji (typu slub)

Przyklad brata mojego kolegi..poznal dziewczyne zamieszkala u niego w domu ( ilosc lokatorow to ona i on brat i matka ojca nie ma..i niedawno urodzil sie nowy lokator) radza sobie dobrze matka z dziewczyna dzielila sobie obowiazki itd nie bylo zadnych problemow jednak tak jak mowisz...doszlo do wiekszych zobowiazan i w tym momencie sa malzenstwem juz

[Andrew]

ja mysle .... i ja bym też unikał kobiet bardzo ale to bardzo zwiazanych uczuciowo z matką , taka zawsze bedzie cipią w pełnym słowa tego znaczeniu , i odwrotnie tak samo bedzie , ale to moje zdanie na podstawie obserwacji przez lata - takich ludzi <browar>

[Stormy]

Przyklad brata mojego kolegi..poznal dziewczyne zamieszkala u niego w domu ( ilosc lokatorow to ona i on brat i matka ojca nie ma..i niedawno urodzil sie nowy lokator) radza sobie dobrze matka z dziewczyna dzielila sobie obowiazki itd nie bylo zadnych problemow jednak tak jak mowisz...doszlo do wiekszych zobowiazan i w tym momencie sa malzenstwem juz

ale u nich doszlo do slubu itd po tym jak sie ta dziewczyna do niego wprowadzila. u mnie zamieszkanie u niego w domu byloby mozliwe dopiero po slubie(zdaniem mojej matki i calej rodziny, ktora w ogóle nie wie ze mam faceta - tacy malotolerancyjni sa - to byloby cos niedopomyslenia). ale mieszkanie w jakims ciasnym wynajmowanym pokoiku - wczesniej wg mnie wchodzi w gre.. na miejscu jego mamy mialabym obiekcje przed sprowadaniem dziewczyny na noc (ba wproawdzaniem raczej na dobre do mojego zycia).

[agata]

hmm studiuje i narazie mieszkam w domu z rodzicami....najwczesniej zmieni sie to za 1,5 roku kiedy pójdę na studia uzupełniające magisterskie choc i tak nie mam pewnosci czy aby na pewno wtedy wyfrunę z gniazda bo po pierwsze do szkoły bede miała tylko 40km i dobre połaczenia wiec teoretycznie moge dojeżdzac, a po drugie jezeli bede sie miała wyprowadzic z domu to na poczatku i tak bedzie to na koszt rodziców, a ze nie wiem jaka bedzie sytuacja finansowa za ten czas to nie wiem czy mi rodzice "fundną" mieszkanka....co do samodzielnosci to mimo ze mieszkam z rodzicami i tak rózowo jak nie którzy nie mam mama jest pracoholikiem;) wiec chocby te mamijne obiadki u mnie sie nie zdarzaja czesciej to ja pichce

a jesli idzie o faceta...mam sąsiadów oboje 30 na karku i ani im w głowie sie wyprowadzac..pewni wynika to z tego ze pracuja tu gdzie mieszkaja a w naszym miescie raczej nie ma mieszkan na sprzedaz czy wynajem...a poza tym nie wiem czy aby to co zarabiaja starczyłoby na zycie...a tak dorzuca sie do rodzinnej kasy i jakos idzie...a co do samodzielnosci...chłopaki o których mówie nie sa typami mamisynków..po prostu w domu mieszkaja ale prowadza własne zycie i nie sa zalezni od rodziców...co innego gdy relacja yna z matka wpływa na to co facet mysli i jak robi...sama mam faceta który mieszka z rodzicami i juz od dawna wpajam mu ze nie musi ze wszytskim latac do mamy no i na szczescie zrozumiał chłop ze to nie jest wskazane

wszystko zalezy od człowieka

[Dzindzer]

ja mysle .... i ja bym też unikał kobiet bardzo ale to bardzo zwiazanych uczuciowo z matką ,

to zalezy od osoby i rodzaju tej wiezi. Ja i jedna z moich kuzynek jestesmy mocno zwiazane z matkami. Ona nie zrobi nic bez aprobaty mamy. Ja nie musze miec aprobaty, ale lubie znac jej zdanie. Ja sie wyprowadziłam, ona sobie tego nie wyobraza, ja mam 25 lat, ona prawie 30. Kocham bardzo matke, potrzebuje kontaktu z nia, ale nie potzrebuje by cos robila za mnie, by podejmowala decyzje. Teraz jestesmy przyjaciółkami. Mamusia bardzo lubi mojego, jak syna go traktuje. Jednak w moim zwiazku nie jestesmy w troje. Jej w nim nie ma, ona nie ingereuje. Jak trzeba to w czyms pomoze.

Nie chciala bym byc z facetem który mieszka tak długo z matka. Kiedys jak mieszkalam ze swoja to nie było dla mnie problemem. Jednak kiedy sie wyprowadzilam i zaczełam prowadzic dom, musialam sie martwic o rzeczy o których nawet bym nie pomyslala, to stwierdzilam, ze to trudne. Bała bym sie, ze ten facet nie umiał by zyc inaczej niz dziecko matki które ewentualnie pomaga. Ja swego czasu pomieszkiwałam u ciotki, której czesto nie było, sama sie musiałam takie kilka dni martwic o zycie, ale to i tak nie to samo co samodzielne mieszkani.

[lollirot]

jeśli facet ma 30 na karku i nadal mieszka u mamusi, dla mnie to ewidentnie sygnał, że coś jest nie tak. i nie ważne czy nie chce, czy nie potrafi się usamodzielnić, a więc czy jest leniwy i wygodnicki, czy jest cipcia. coś tu jest powywracane, żeby się dorosłym chłopem musiała zajmować mamusia. bałabym się wchodzić w związek z kimś takim.

Jednak kiedy sie wyprowadzilam i zaczełam prowadzic dom, musialam sie martwic o rzeczy o których nawet bym nie pomyslala, to stwierdzilam, ze to trudne. Bała bym sie, ze ten facet nie umiał by zyc inaczej niz dziecko matki które ewentualnie pomaga.

<jestdobrze>
albo jeszcze nosić spojrzenia spode łba, bo mama robiła to inaczej...

[Ted Bundy]

może nie stać go na własne mieszkanie? Może matka wymaga opieki, bo została sama? Mogą być tysiące przyczyn. Nie wiem, dlaczego to miałoby kogoś zdyskwalifikować. Tutaj chodzi o podejście do związku Tylko i wyłącznie.

[aguleck 24]

Dziękuję za wszystkie opinie. Widzę, że temat przerodził się trochę w dyskusję o "maminsynkowatości", a nie to było moją intencją. Zgadzam się z Tedem, że bywają różne powody mieszkania z rodzicami. Ja sama po pięciu latach samodzielności, którą uwielbiałam mimo obowiązków, wróciłam do rodzinnego domu, ze względu na ciężką chorobę mojej mamy. Na szczęście jest już dużo lepiej i mama poradzi sobie sama, więc ja natychmiast myślę o wyprowadzce.

Jeśli chodzi o mojego chłopaka, to tam jest bardziej obustronna zależność. On ma wyprane i ugotowane, za to pomaga w domu, w którym nie ma innego mężczyzny. Dodam jeszcze, że on mieszka na wsi i chyba wyprowadzkę traktowałby jak "porzucenie ojcowizny". Ja natomiast jestem typowym mieszczuchem i nie wyobrażam sobie życia na wsi.

I to właśnie jest problemem. Zastanawiam się, czy to nie jest trochę tak, jak ze słynną różnicą temperamentów? Ze pod tym względem po prostu nie osiągniemy kompromisu.

[Graphic]

Kurde skreślać kogoś bo mieszka z rodzicami, skreślać kogoś bo jest niewykształcony, głupi, bo nie ma tego czegoś albo ma co innego ? Ludzie ? Skąd wy czerpiecie takie bzdury ? Czy w tych szmatławcach tak wam robia wode z mózgu ? Tak jak Ted napisał są powody, dla których ktos podejmuje taką a nie inną decyzje. Zapewne to już wam do głowy nie przyszło ale żeby kolesia olać to pierwszorzędna decyzja. Bo co ? bo se nie poradzi ? zginie w chacie ? Tylko wszystkie panie które tu się wypowadaja tak se doskonale radzą. A ile was jest ? Dwie ? Wow normalnie bijecie rekordy. To że Wy poznałyście kolesi którzy nie potrafią palcem do tyłka sobie trafić to juz Wasza broszka, ale jak można mówić o wszystkich. Wszystkich znacie że taka opinia ? Bo takim głupim textem mnie żeście też podsumowały. I pytam się co z tego że mieszkam z rodzicami ? Jestem walnięty i sobie nie poradze. Bzdura bo doskonale sobie radze niż wy wszystkie razem wzięte, a powód dla którego nie wyprowadzam się jest prosty. Nie stać mnie z kasy która zarabiam bo są też inne sprawy w które sobie inwestuje z własnej kieszeni. I mam pojęcie o wielu domowych zagadnieniach, które nie są mi obce.
Tobie Aguleck proponuje pogadać i może spróbować a nie odrazu przekreślać kogoś bo jest krzywo uczesany lub chodzi o jakiś inny pierd. Może koleś nie miał okazji sie wykazać.

[Dzindzer]

Tak skreslam kogos kto jest glupi
Takiego który mieszka z rodzicami w tym wieku tez za bardzo nie chce. Sa mozer jakies sytuacje wyjatkowe, ale ogólnie to nie che.

To że Wy poznałyście kolesi którzy nie potrafią palcem do tyłka sobie trafić to juz Wasza broszka, ale jak można mówić o wszystkich.

chyba zartujesz, jestem z kims kto jest czlowiekiem samodzielnym, który nie potzrebuje kogos kto by za niego w domu wszystko robił.
Nie wiem na jakiej podstawie napisałes to

Bzdura bo doskonale sobie radze niż wy wszystkie razem wzięte,

powiedzial ten który nie wie jak sobie radzimy

a powód dla którego nie wyprowadzam się jest prosty. Nie stać mnie

aha

[pani_minister]

Kurde skreślać kogoś bo mieszka z rodzicami, skreślać kogoś bo jest niewykształcony, głupi, bo nie ma tego czegoś albo ma co innego ? Ludzie ? Skąd wy czerpiecie takie bzdury ?

Jakie bzdury, Graphic? Ludzie skreślają się wzajemnie z różnych powodów, z części nawet sobie sprawy nie zdają. Jak rozumiem Ty na przekór nie wiadomo w sumie czemu starałbyś się być z dziewczyną:
a) związaną przesadnie z mamusią;
b) po podstawówce, bo jakoś tak wyszło;
c) głupią (a tu już mnie zaskoczyłeś, wydawało mi się, że odrzucenie kogoś jako potencjalnego partnera z powodu jego głupoty jest całkiem normalne )
d) nie mającą czegoś (na przykład empatii. Albo umiejętności słuchania. Albo uczciwego stosunku do ludzi. Albo dobroci. Albo czegoś tam innego, na czym drugiej osobie zależeć może)
e) mającą "coś innego" (na przykład egocentryzm pielęgnowany od dzieciństwa. Albo chamskie i wtrącające się przyjaciółki, których znieść nie możesz. Albo - a co, pojadę po bandzie - schizofrenię maniakalno-depresyjną).

Tak, Graphic, ludzie będą się odrzucali z takich i głupszych powodów i wiesz co? Mają do tego prawo. Bo to ich życie i ich przyszli wieloletni partnerzy, bo to oni ponosić będą ewentualne konsekwencje swych wyborów.

Co zaś sie tyczy tematu: nie wydaje mi się, żebym potrafiła być z facetem nie odczuwającym chęci uniezależnienia się od rodziny, wyprowadzenia się i życia na swoim, dla siebie i za swoje. A jeśli ktoś taką chęć odczuwa, a mimo to w wieku lat trzydziestu kilku z mamą mieszka, to niestety będę go uważała za nieudacznika, który własnych planów życiowych nie potrafi realizować (no, chyba, że to jakiś naprawdę drastyczny przypadek, choroba w rodzinie czy inny układ okoliczności wymuszający takie, a nie inne postępowanie. Tyle, że takie przypadki są dużo rzadsze niż zwykłe, codzienne, pospolite lenistwo i wygodnictwo, bo łatwiej z rodziną niż samemu).

[lollirot]

rany, Graphic, aleś się postresował.

doskonale sobie radze niż wy wszystkie razem wzięte

ale skąd to wiesz?

skreślać kogoś bo jest (...) głupi,

przy wyborze partnera - oczywiście! dlaczego miałabym być z głupim?

Ty wybierasz mieszkanie z rodzicami, ja wybieram faceta, który w wieku 30 lat będzie samodzielny i niezależny finansowo od rodziców, bo to świadczy o pewnej życiowej zaradności. jeśli ktoś u rodziców żyje dla wygody, bo woli pieniądze przeznaczać na coś innego niż mieszkanie, to też nie wyobrażam sobie go jako dobrego partnera, bo zapewne będę wiecznie mniej ważna niż hobby. to samo, jeśli ktoś tkwi w marnie płatnej pracy dlatego, że ją kocha - podziwiam, ale też nie chcę być mniej ważna niż pasja. to jakieś nienormalne? to jest wydziwianie, że kobieta chce poczucia bezpieczeństwa, które zapenia jej między innymi zaradność i niezależność partnera?

[ Dodano: 2007-04-04, 17:20 ]

nie wydaje mi się, żebym potrafiła być z facetem nie odczuwającym chęci uniezależnienia się od rodziny, wyprowadzenia się i życia na swoim, dla siebie i za swoje. A jeśli ktoś taką chęć odczuwa, a mimo to w wieku lat trzydziestu kilku z mamą mieszka, to niestety będę go uważała za nieudacznika, który własnych planów życiowych nie potrafi realizować

<browar>

[Ted Bundy]

to samo, jeśli ktoś tkwi w marnie płatnej pracy dlatego, że ją kocha - podziwiam, ale też nie chcę być mniej ważna niż pasja. to jakieś nienormalne? to jest wydziwianie, że kobieta chce poczucia bezpieczeństwa, które zapenia jej między innymi zaradność i niezależność partnera?

hohoho

Trudno, by ktoś robił coś wbrew sobie Praca, którą ktoś kocha i dobrze się w niej czuje, to skarb. Przypominam, iż płeć żeńska również ma głowkę i rączki do pracy i potrafi dołożyć się do rodzinnego budżetu, a nie na nim pasożytować

[lollirot]

Praca, którą ktoś kocha i dobrze się w niej czuje, to skarb.

no i napisałam, że podziwiam

Przypominam, iż płeć żeńska również ma głowkę i rączki do pracy i potrafi dołożyć się do rodzinnego budżetu, a nie na nim pasożytować

do czego się dokładać, jak chłop u mamusi mieszka? przypominam, że mówimy o takiej sytuacji

[pani_minister]

A tak w ogóle, to przecież ludzie szukają podobnych sobie, żeby się z nimi wiązać. Ja, jako "samotnik" powiedzmy, z daleka od rodziny żyjacy i bardzo osobny, zwiążę się z dużo większym prawdopodobienstwem z osobą o podobnym podejściu do życia / rodziny niż z domatorem / maminsynkiem. Kobiecie o innym podejściu pewnie fakt, że wybranek - mimo skończonej trzydziestki (czterdziestki czy pięćdziesiątki) - mieszka z mamą, przeszkadzał nie będzie tak bardzo.

[Ted Bundy]

to co innego Ale też dziwi brak chęci do opuszczenia rodzinnych pieleszy pewnym wieku Jak dla mnie,jedynymi argumentami na nie jest mało szmalu albo obłożna choroba członka rodziny. Powodów może jednak być trochę , kto wie.