agnieszka.com.pl

Marissa pisze:lepszy żaden związek niż byle jaki.

święta prawda. żal mi ludzi, którzy nie umieją żyć sami i tkwią w beznadziejnych związkach wychodząc z zasady, że lepiej w byle jakim albo co gorsza toksycznym związku niż byciu wolnym. mam jedną taką koleżankę, która właściwie nigdy nie była sama - jak z jednym facetem kończyła, to natychmiast znajdowała następnego i już się pakowała w związek ciężko mi pojąć taką filozofię...

Nola pisze:żal mi ludzi, którzy nie umieją żyć sami i tkwią w beznadziejnych związkach wychodząc z zasady, że lepiej w byle jakim albo co gorsza toksycznym związku niż byciu wolnym.

Mi też takich żal, ale niejako ich rozumiem. Nie chcą być sami, boją się samotności i tego, że już zawsze będą sami, mają bardzo niską samoocenę więc pchają się w coś, co idealizują wszyscy i w co Ci samotni wierzą, że jest lepsze od ich osamotnienia.

Nola pisze:ciężko mi pojąć taką filozofię...

A mi nie. Ciężko natomiast taką filozofię wytłumaczyć.

Marissa pisze:boją się samotności i tego, że już zawsze będą sami, mają bardzo niską samoocenę więc pchają się w coś, co idealizują wszyscy i w co Ci samotni wierzą, że jest lepsze od ich osamotnienia.

Ładne

Rzekłbym - bez samotności nie ma miłości.
Wielu jest w "transie związkowym" lub "wiecznej impry", a potem... jeśli się nie poczuje samotności, jeśli nie zajrzy się w siebie i poukłada ego, to znowu "jazda na krawędzi", jazda na "chemii".
Spojrzenie w lustro jest ważne. Co dzień.

Marissa pisze:A nie wyglądasz na taką, czytając tutaj na forum Ciebie. Jesteś lubiana, chętnie się z innymi spotykasz, ludzie chętnie Cię zapraszają

Co nie znaczy, ze sie taka nie czuje.

Marissa pisze:Mi też takich żal, ale niejako ich rozumiem. Nie chcą być sami, boją się samotności i tego, że już zawsze będą sami, mają bardzo niską samoocenę więc pchają się w coś, co idealizują wszyscy i w co Ci samotni wierzą, że jest lepsze od ich osamotnienia.

Tez taka bylam. Nie umialam byc kiedys sama. Z perspektywy czasu stwierdzam, ze to bylo zalosne. Wyleczylo mnie z tego jak sie naprawde zakochalam, a facet mnie oszukal, zdradzil, zostawil, a mi swiat legl w gruzach. Sama sie musialam pozbierac, bo juz nie umialam jakis ludzi po tym oszukiwac (oni sie angazowali, a dla mnie byli przepustka do nie bycia samej).

Mysiorek pisze:eśli się nie poczuje samotności, jeśli nie zajrzy się w siebie i poukłada ego,

Tylko jak to do cholery zrobic?

moon pisze:Tylko jak to do cholery zrobic?

Poprzez odpust od ludzi i szczerość wobec bezodpustowców (czyli przyjaciół).

Mysiorek pisze:Poprzez odpust od ludzi i szczerość wobec bezodpustowców (czyli przyjaciół).

Mnie to chyba chwilowo przerasta. Sama sie boje tego co we mnie teraz jest

Ja chyba bardziej niz bycia samej boje sie bycia z kims.

Mysiorek pisze:Poprzez odpust od ludzi i szczerość wobec bezodpustowców (czyli przyjaciół).

łatwo powiedzieć, dobrze brzmi ale jak dla mnie to częściowo niewykonalne i chyba dla wiekszości ludzi

larena pisze:ale jak dla mnie to częściowo niewykonalne i chyba dla wiekszości ludzi

Czy ja wiem? W normalnej kondycji jakbym byla psychicznej to co innego.

tarantula pisze:Ja chyba bardziej niz bycia samej boje sie bycia z kims.

Z kims jest dla mnie trudniejsze, ale niesie wiecej szczescia.

tarantula pisze:Ja chyba bardziej niz bycia samej boje sie bycia z kims.

I to jest bardzo naturalne podejście
Tak! Jeśli boisz się być z samą sobie, to NIE możesz być z kimś!
I odwrotnie.

Mi nie jest zle samej (na ta chwile, krotko mowiac-nie mam parcia), pytanie czy w zwiazku byloby mi dobrze Musze kiedys ponownie sprobowac

tarantula pisze:czy w zwiazku byloby mi dobrze

Nie.
Najpierw PRZYCZYNY, potem SKUTKI.
Nigdy odwrotnie.

Mysiorek pisze:Najpierw PRZYCZYNY, potem SKUTKI.
Nigdy odwrotnie.

No wlasnie...ja zawsze wszystko na odwrot.

Mysiorek pisze:jeśli nie zajrzy się w siebie i poukłada ego

A u mnie obecnie jest wszystko tak ładnie poukładane, posegregowane i wymuskane, że już na nikogo więcej wydaje się nie być miejsca, bo trzeba będzie konstrukcję rozpirzyć w diabły. A na powierzchowne dostawianie jakichś ludzkich klocków bez wbudowywania w całość i bez intensywności szkoda mi czasu nawet. A jednocześnie wiem, że klocki, które los mi podsuwa, rzadkiej piękności są, i aż szkoda zostawiać je gdzieś na boku i może warto dla nich fundamenty trochę naruszyć

Ja się zgadzam w sumie z tematem aktualnie. Samotność to ułomność, skłonność do samotności to jakieś chore uzależnienie, psuje strasznie dużo, w dodatku na innych się odbija. Przykre to dość

Jak dla mnie, jesli ma się wielu znajomych, przyjaciół, ludzi do którcyh w każdej chwili można się zwrócić, gdy chce się pogadać, to nie mozna mówić w pełni o samotności. Druga osoba, związek nie może być całym światem, to powinien być bardzo miły dodatek oparty na szacunku i miłości. Właśnie dlatego nigdy nie zrozumiem osób, które dla związku potrafią w pełni olać przyjaciół, czy znajomych. Zawsze trzeba mieć jakąś odskocznie od partnera. Wtedy znacznie łatwiej z kimś się rozstać, gdy nie czuje się, że to jest to, zamiast tkwić w beznadziejnym związku, bo jak się rozstaniemy to nie będzie się do kogo odezwać...

Jak dla mnie, jesli ma się wielu znajomych, przyjaciół, ludzi do którcyh w każdej chwili można się zwrócić, gdy chce się pogadać, to nie mozna mówić w pełni o samotności.

Mozna jak najbardziej. Żaden przyjaciel, rodzina, hobby, cokolwiek nie zastapi Ci tej drugiej osoby. Nigdy. Mily dodatek? Nie. Wazny element zycia bym rzekla, choc nie cale zycie.

Samotność to nie ułomność jeśli komuś z tym dobrze. Jeśli źle - i chce żeby było inaczej - to wtedy owszem a i oczywiście, ułomność pełną gębą. Dotyczy to zwłaszcza nawiązywania stosunków z ludźmi, przyjaciółmi, znajomymi itp. osobami trzecimi. Z tym nie powinno się mieć problemów, bo to nic nadzwyczajnego.

Brak posiadania partnera do kochania może zaś oznaczać ułomność. Ułomnością jest wówczas brak chęci i/lub umiejętności dawania lub przyjmowania miłości.

Chociaż też przecież nie zawsze.... co z księżmi wówczas i innymi eremitami ?

nikogo nie można zmuszać do miłości określając go ułomnym.

Reasumując, pragniesz nie być samotnym/samotną lecz pomimo wielu podejmowanych prób od dłuższego czasu nie udaje Ci się tego uzyskać - coś tu nie gra i być może jesteś ułomny/ną lub źle identyfikujesz własne oczekiwania lub predyspozycje.

To się naprodukowałam.

moon pisze:Mozna jak najbardziej. Żaden przyjaciel, rodzina, hobby, cokolwiek nie zastapi Ci tej drugiej osoby. Nigdy. Mily dodatek? Nie. Wazny element zycia bym rzekla, choc nie cale zycie.

Wiadomo, że na dłuższą metę nie zastąpi, ale w tej chwili dla mnie partner byłby jedynie dodatkiem. Być może to dlatego, że jeszcze jestem młoda i nie odczuwam parcia na założenie rodziny, a tym samym szukanie osoby na cale życie. Niewykluczam jednak, że np. za parę lat to się zmieni i rezcywiście związek stanie się dla mnie bardzo waznym elementem życia.

anika pisze:Być może to dlatego, że jeszcze jestem młoda i nie odczuwam parcia na założenie rodziny, a tym samym szukanie osoby na cale życie.

Jak dla mnie to nietrafiony argument
Bo w pewnych słabszych psychicznie momentach chciałabym być w związku, a jednocześnie nie chciałabym zakładać rodziny.

Po prostu o to chodzi, że nie sądzę, aby na chwilę obecną w moim życiu pokawił się facet, który potrafiłby sprawić, ze związek będzie dla mnie na pierwszym miejscu. A jesli chodzi o momenty slabsze psychicznie, to stram się jakoś sama z tym uporać a nie szukać ukojenia w ramiocha drugiej osoby. Wiadomo, że człowiek jest z natury stworzeniem towarzyskim, ale jesli mam problemy to wolę o nich pogadać ze sprawdzonymi przyjaciółmi.

Mysiorek pisze:Poprzez odpust od ludzi i szczerość wobec bezodpustowców (czyli przyjaciół)

a jesli ich nie ma. Człowiek jest skazany na porażkę?

zakery... pisze:a jesli ich nie ma.

To jeszcze lepiej.
Bo przecież chodzi o ciszę.

Samotność nie może być ułomnością, jak komuś się nie poszczęściło i nie trafił tej jedynej osoby to zaraz wariat Raczej nie, choć fakt faktem są ludzie którzy swoim zachowaniem powodują to że są sami

Grunt to nie dać się zwariować, rzucić myśli niepokorne w kont. Zająć się czymś innym coś co jest na bieżąco. Bo jak się człowiek stale zamartwia tym że jest sam i nie może nikogo znaleźć to zaniedbuje inne rzeczy. Zaniedbuje je a mógłby w tym czasie zrobić coś konstruktywnego coś co by mu przyniosło radość z życia

Animal pisze:Samotność nie może być ułomnością, jak komuś się nie poszczęściło i nie trafił tej jedynej osoby to zaraz wariat

Nie wariat,a le osoba, ktora nie potrafi stworzyc relacji z drugim czlowiekiem. To nie jest tylko kwestia szczescia.

moon pisze:

Animal pisze:Samotność nie może być ułomnością, jak komuś się nie poszczęściło i nie trafił tej jedynej osoby to zaraz wariat

Nie wariat,a le osoba, ktora nie potrafi stworzyc relacji z drugim czlowiekiem. To nie jest tylko kwestia szczescia.

No a gdy jest normalny i spoko, a mimo to nie ma nikogo to co wtedy

Animal pisze:No a gdy jest normalny i spoko, a mimo to nie ma nikogo to co wtedy

Jesli jest to stan powiedzmy staly, a nie np teraz nie ma nikogo to znaczy, z enie jest normalny. Tylko sam moze tego nie widziec

moon pisze:

Animal pisze:No a gdy jest normalny i spoko, a mimo to nie ma nikogo to co wtedy

Jesli jest to stan powiedzmy staly, a nie np teraz nie ma nikogo to znaczy, z enie jest normalny. Tylko sam moze tego nie widziec

Kurde jak mi się to "nazewnictwo" spodobało....stan STAŁY. Mówi wiele i zarazem kompletnie nic Coś co jest stałe kojarzy mi się z czymś niezależnym, niepodległym i mocnym zarazem. Czyli to nie może być ułomność. No chyba że narcyzm

Animal pisze:ak mi się to "nazewnictwo" spodobało....stan STAŁY.

To co mialam napsac trwala ulomnosc?

Wiecie co, mnie się coraz bardziej podoba bycie singlem
Jeszcze przy moim zajęciu ...

eng pisze:Wiecie co, mnie się coraz bardziej podoba bycie singlem

Mi z jednej strony tez, ale z drugiej...?
Bycie singlem jest latwiejsze po prostu, ale wiem, z emi szczescia nie da za wiele