Samotność = ułomność??

[PFC]

Natknąłem się na tekst ks. Jana Twardowskiego bardzo fajny, to dla tych samotnych nie z wyboru...

Na smotności z pewnością się znał, ale żeby zaraz ekspertem do miłości zostawać?... No chyba, jest coś, o czym nie wiemy.

spróbuj nie chcieć jej wcale
wtedy przyjdzie sama

Widać długo nad tym myślał bardzo. Z moich doświadczeń wynika, iż jest to teza z gruntu fałszywa.

[Golly Gee]

Na smotności z pewnością się znał, ale żeby zaraz ekspertem do miłości zostawać?... No chyba, jest coś, o czym nie wiemy.

Nie rozumiem... czy trzeba chorować na serce, żeby być dobrym kardiologiem ? ? ?

Z moich doświadczeń wynika, iż jest to teza z gruntu fałszywa.

Chyba tylko Twoje doświadczenia to za mało, żeby uznać iż jest to teza z gruntu fałszywa.

[Jawka]

Wydaje nam się nieraz, że jesteśmy samotni wtedy, kiedy odchodzą od nas ludzie. Tak naprawdę samotni jesteśmy wtedy, kiedy sami od ludzi odchodzimy. Samotność jest często zawinioną chorobą – myśleniem o sobie. Najgorzej, kiedy zaczynamy narzekać na niewzajemność.
To także ksiądz Twardowski.

Widać długo nad tym myślał bardzo.

Szkoda, że innym owa czyność jest bardzo obca...

[PFC]

Nie rozumiem... czy trzeba chorować na serce, żeby być dobrym kardiologiem ? ? ?

Gdzieś, bodajże w tym temacie, jak pisałem co tak z mojego, niezaangażowanego punktu widzenia o miłości sądzę, to zaraz ktoś tam się odezwał, że nie powinienem się wypowiadać, bo to mnie przecież nie dotyczy. No więc jak to jest ...A ilu z was tak naprawdę wie, co to jest prawdziwa samotność Taka przez całe życie A jednak każdy ma tataj tyle w owym temacie do powiedzenia, że aż trudno ogarnąć.

Chyba tylko Twoje doświadczenia to za mało, żeby uznać iż jest to teza z gruntu fałszywa.

Ja patrzę właśnie przez pryzmat własnych doświadczeń, bo one są dla mnie najbardziej miarodajne. ...Co nie znaczy, że muszisz się np. Ty z tym zgadzać... Lecz trudno nazwać twierdzeniem coś, co nie sprawdza się w 100% przypadków.

[Mona]

Heh A ja nie zgadzam się z wierszem ks.Twardowskiego, który wkleił Nam Łukasz, bo miłość zawsze mamy w sobie, a jedynie nie mamy się nią z kim podzielić

Samotność jest często zawinioną chorobą – myśleniem o sobie. Najgorzej, kiedy zaczynamy narzekać na niewzajemność.

Rzekłabym, że najgorzej jest wtedy, gdy uznamy, iż samotność, to choroba

[soulvibrates]

"kto miłości nie znalazł już jej nie odnajdzie
a kto na nią wciąż czeka nikogo nie kocha
martwi się jak wdzięczność że pamięć za krótka

miłość dawno przybiegła i uklękła przy nas
spokojna bo szczęście porzuciła ciasne
spróbuj nie chcieć jej wcale
wtedy przyjdzie sama"

wydaje mi sie ,ze to jest tekst o tych co "chca za bardzo".Ale serio nie wiem juz jak to jest ,ze mimo iz nie biegam za facetami nie szukam nie umawiam sie na sile i do kazdego zainteresowania ze strony facetow nie dorabiam sobie filmow , to jakos dalej jestem sama.Wiec i tak zle i tak nie dobrze.

[ Dodano: 2007-07-09, 13:11 ]

Rzekłabym, że najgorzej jest wtedy, gdy uznamy, iż samotność, to choroba

Czyli nie jest ze mna jeszcze az tak najgorzej ,nie uwazam ze jestem chora ani ulomna tylko dlatego ze jestem sama.

[PFC]

Rzekłabym, że najgorzej jest wtedy, gdy uznamy, iż samotność, to choroba

Może rozwiążmy tą kwestię raz na zawsze. Najprościej będzie przyjąć, że jeżeli ktoś się bardzo i stara i pozostaje przez bardzo długi czas samotny, to są pewne podstawy, aby przypuszczać, że może mieć ze sobą pewne problemy, niekoniecznie nazywałbym to chorobą od razu.

Natomiast jeżeli ktoś jest sam, bo mu tak pasuje, bo jest mu obojętne czy z kimś będzie czy nie; bo ma te kwestie generalnie w głębokim poważaniu, to w czym problem W każdym razie ja go nie widzę.

[Mona]

Natomiast jeżeli ktoś jest sam, bo mu tak pasuje, bo jest mu obojętne czy z kimś będzie czy nie

W to nigdy nie uwierzę

to w czym problem W każdym razie ja go nie widzę.

Niby problem jest, bo człowiek nie został stworzony do życia w pojedynkę
Jesteśmy istotami stadnymi

Dobrze w samotni może być tylko wtedy, gdy już się poznało sporo, przeżyło się kupę lat wśród ludzi, a "teraz" przyszła chwila, aby "uciszyć się" i wsłuchać tylko w siebie

[PFC]

W to nigdy nie uwierzę

A jednak tak bywa czasami.

Niby problem jest, bo człowiek nie został stworzony do życia w pojedynkę

Zdziwiłabyś się, jak człowiek potrafi się do różnych sytuacji adaptować... Aczkolwiek należy rozróźnić życie w pojedynkę (znaczy się: bez partnera), od jakieś całkowitej alienacji i odragdzania się od ludzi, co już z całą pewnością noramlne nie jest.

w samotni

Wydaje mi się, że masz drobny problmik w rozróżnieniu chwilowych stanów psychiczny i potrzeb od życia człowieka, który np. cały czas był sam, nie posiada żadnej bazy porównawczej de facto, lecz wcale nie znaczy to, że jest nieszczęśliwy, gdyż samotność, to wszystko, co zna... Jego egzystencja jest może inna, lecz z pewnością nie gorsza od pozostałych. Może coś tak traci, czegoś nie doświadcza, lecz nie ma poczucia tej utraty, bo nie można tęsknić za czymś, czego nigdy się nie miało.

[Jawka]

jestem sama.

Tylko, ze "jestem sama" nie równa się "jestem samotna". Samotność to jaknajbardziej choroba- choroba duszy...

[PFC]

Samotność to jaknajbardziej choroba- choroba duszy...

"Gdy cierpi dusza, krzyczy ciało." ...Ja uważam, że jest to bardziej stan umysłu... O chorobie możemy w przypadku schizofremii mówić, ale samotności Może to być co najwyżej pewien syndrom, świadczący o kłopotach w psychice drugiego człowieka... Zresztą samotności tak na dobrą sprawę leczyć klinicznie się nie da... Nie wystarczy zażyć trochę tabletek żeby to przeszło.

[Sir Charles]

Niby problem jest, bo człowiek nie został stworzony do życia w pojedynkę
Jesteśmy istotami stadnymi

Ale nikt nie mówi o pustelnictwie...

[Miltonia]

Ale za to mozna sprawic, ze to co jest przyczyna przedluzajacej sie samotnosci, zniknie lub da sie zamienic w bardziej przyjazna w obsludze forme.

Nie ma tak, ze ludziom jest dobrze w pojedynke, bo tak. Jest im dobrze, moze tak sie zdarzyc, ale jest to wynikiem "bledu" w zalozeniach, cos nie tak wyksztalcilo sie u podstaw. A poza tym to i tak nie spotkalam sie z czlowiekiem samotnym, ktory bylby szczesliwy, a nawet bardzo zadowolony. Moze czasami przestac juz probowac to zmienic i zaadoptowac sie do takich warunkow. W wiezieniu ludzie tez potrafia sie adoptowac, ale niezbyt czesto sa szczesliwi, prawda?

[Sir Charles]

Nie ma tak, ze ludziom jest dobrze w pojedynke, bo tak.

Co to znaczy w pojedynkę? Bez partnera życiowego? Czy w chatce na odludziu?

I co to znaczy "dobrze"? Z czym porównujesz?

To brzmi trochę śmiesznie, analogicznie do "ateista nie może być szczęśliwy, bo jego życie nie ma sensu". Wyczuwasz o co mi chodzi? O negatywny dyktat emocji. Czyli czego ktoś nie ma prawa czuć.

[Miltonia]

Oczywiscie, ze rozumiem. Natomiast ludzie sa na pewnych poziomach tacy sami. Struktura psychiczna jest taka sama i na tej podstwie pewne rzeczy mozna uogolniac.

To dobrze kazdy sam czuje. A w pojedynke, tzn. bez partnera. O chatce na odludziu w ogole nie wspominam, bo to psychiczny kosmos.

[Mona]

Wydaje mi się, że masz drobny problmik w rozróżnieniu chwilowych stanów psychiczny i potrzeb od życia człowieka, który np. cały czas był sam, nie posiada żadnej bazy porównawczej de facto, lecz wcale nie znaczy to, że jest nieszczęśliwy, gdyż samotność, to wszystko, co zna...

Nie mam żadnych problemów z odróżnieniem stanów
Nikt nie był cały czas sam, chociażby dlatego, że ktoś urodził tego człowieka Jednak - urodzony i porzucony na bezludnej wyspie?

[PFC]

Nikt nie był cały czas sam, chociażby dlatego, że ktoś urodził tego człowieka

Nie w tym sensie samotny całkiem , lecz w tym:

Bez partnera życiowego

Jest im dobrze, moze tak sie zdarzyc, ale jest to wynikiem "bledu" w zalozeniach, cos nie tak wyksztalcilo sie u podstaw.

... Cóż, moje "założenia" w tym momencie są takie, że samotność ani mnie grzeje, ani chłodzi, lecz jej pewne zalety są dla mnie istotne w tym momencie na tyle, że nie zamierzam podejmować żadnych działań, aby wyjść z tego stanu... Co nie znaczy wcale, ża jakiś tam czas zdania nie zmienię. ...A co do kwestii szczęścia, to jedno mogę powiedzieć: z całą pewnością nie czuję się nieszczęśliwy.

[Mona]

Nie w tym sensie samotny całkiem , lecz w tym:

Sir Charles napisał/a:
Bez partnera życiowego

Tu jest właśnie ten błąd, bo niektórzy sądzą, że jak chwilowo nie mają partnera, to są na pewno bardzo samotni.

Co nie znaczy wcale, ża jakiś tam czas zdania nie zmienię.

Jak i nie uwierzę w to, że jakbyś obecnie JĄ spotkał, to zrezygnowałbyś

A co do kwestii szczęścia, to jedno mogę powiedzieć: z całą pewnością nie czuję się nieszczęśliwy.

O to chodzi i tak trzymaj <browar>

[PFC]

Tu jest właśnie ten błąd, bo niektórzy sądzą, że jak chwilowo nie mają partnera, to są na pewno bardzo samotni.

Paradoskalnie uważam, że ludzie, którzy mieli partnera i go utracili mogą czuć się bardziej samotni od tych, którzy właśnie bez owego bagaża doświadczeń żyją. Bo ci pierwsi narażeni są szczególnie na doświadczenie uczucia jakiejś wielkiej straty, a drudzy - jeżeli nawet coś tracą - to nie w tak oczywisty i spektakularny sposób. Innymi słowy: bardziej człowieka zaboli zwolenienie z kierowniczego stanowiska, aniżeli jakiegoś podrzędnego.

Jak i nie uwierzę w to, że jakbyś obecnie JĄ spotkał, to zrezygnowałbyś

Co to znaczy "ją" Chciałbym mieć pewność, że myślimy o tym samym, więc proszę rozwinąć. ...Może mam dzisiaj gorszy dzień, ale do końca nie rozumiem tego zdania Czy można by je lekko rozjaśnić?

[Mona]

Innymi słowy: bardziej człowieka zaboli zwolenienie z kierowniczego stanowiska, aniżeli jakiegoś podrzędnego.

Oczywiście, ale ja nie o tym... Faktycznie chodzimy jakoś wokół tematu
Miałam na myśli to, że są ludzie, którzy jeśli nie mają partnera, to sądzą, że są już tak sami na świecie, że już bardziej nie można. Biedni są tacy ludzie, a już szczególnie tacy, którzy nie potrafią żyć bez uczucia uzależnienia od drugiej osoby

Czy można by je lekko rozjaśnić?

Jasne <sloneczko> ;DD
JĄ, czyli kobietę, której zachowanie pasowałoby Tobie i vice versa

[Nola]

problem niektórych ludzi polega właśnie na tym, że mają zakodowane "brak partnera, koniec związku=samotność". i to jest właśnie złe.

[Golly Gee]

Lecz trudno nazwać twierdzeniem coś, co nie sprawdza się w 100% przypadków.

Filozofia życia to nie matematyka

Heh A ja nie zgadzam się z wierszem ks.Twardowskiego, który wkleił Nam Łukasz, bo miłość zawsze mamy w sobie, a jedynie nie mamy się nią z kim podzielić

Tylko, że ten wiersz nie przeczy temu co napisałaś, a nawet w pewnym sensie mówi o tym samym

Wiec i tak zle i tak nie dobrze.

A może tak czy siak to jest dobrze.

[soulvibrates]

A może tak czy siak to jest dobrze.

No tak to zalezy od punktu widzenia siedzenia lub lezenia...czasem wydaje mi sie,ze lepiej jest ,ze jestem sama ..ale tylko czasem

[Elspeth]

A mi samotność pozwala docenić siebie. Może to dziwne ale tak jest. Nie wiem czemu ale nigdy nie czułam się tak dobrze ze sobą jak teraz. Jakaś taka dowartościowana się zrobiłam. I nie wiem co tak naprawdę miało na to wpływ. Jasne że czasem fajnie było by mieć kogoś do kogo można by się przytulić w nocy, ale to nie jest nie do zniesienia te chwilowe napady. Jestem sama, sama mogę o sobie decydować, sama mogę podejmować decyzje nie oglądając się na nikogo i nie zastanawiając się "co on na to powie". Bez żadnego dodatkowego bagażu. Chciałabym założyć rodzinę, marzę o dziecku, ale chyba nie czas i nie pora. Jak nadejdzie ta odpowiednia to i odpowiedni facet się pojawi. A jak na razie korzystam z wolności i staram się z niej wycisnąć jak najwięcej.

[Mona]

Tylko, że ten wiersz nie przeczy temu co napisałaś, a nawet w pewnym sensie mówi o tym samym

Na końcu wiersza jest o tym, że mamy nie chcieć miłości, a wtedy ona przyjdzie sama, więc gdzie jest tak samo? Poza tym, jak czegoś nie chcemy, to na pewno tego nie otrzymamy Chcieć trzeba, tylko nie nachalnie, ale nie wolno odrzucać od siebie myśli o tym, czego pragniemy

Nie wiem czemu ale nigdy nie czułam się tak dobrze ze sobą jak teraz. Jakaś taka dowartościowana się zrobiłam.

Jak nadejdzie ta odpowiednia to i odpowiedni facet się pojawi. A jak na razie korzystam z wolności i staram się z niej wycisnąć jak najwięcej.

Najbardziej odpowiedni czas, to właśnie ten, w czasie którego czujesz się najlepiej sama ze sobą, bo nie będziesz taka "upierdliwa", skoro sama ze sobą czujesz się świetnie

[Golly Gee]

Na końcu wiersza jest o tym, że mamy nie chcieć miłości

Ale w środku wiersza jest miłość dawno przybiegła i uklękła przy nas. I co teraz? Wierszy chyba nie interpretuje się wprost, dosłownie
Ten wiersz jest chyba właśnie dla tych co "chcą za bardzo". A tacy ludzie nie dostrzegają wszystkiego co ich otacza. Dokładnie jest napisane spróbuj nie chcieć jej wcale bo tak całkiem nie da się nie chcieć kochać. A spróbować należy po to, żeby się właśnie nie dręczyć cały czas faktem, że jej nie ma. Bo czasem jest tak, że jeśli ktoś zaczyna się czymś dręczyć i gorączkowo szukać, to traci umiejętność obiektywnej obserwacji otaczającego świata. Czasem człowiek w amoku poszukiwań traci zdrowy rozsądek, albo nie wie czego tak na prawdę szuka. Albo trochę jest z nim jak z Panem Hilarym. Różnie to bywa, generalnie trzeba wyluzować i powiedzieć sobie: Spokojnie...
Mam nadzieję, że wiesz o co mi chodzi tym razem. I ja tak rozumiem ten wiersz.

[soulvibrates]

A mi samotność pozwala docenić siebie. Może to dziwne ale tak jest. Nie wiem czemu ale nigdy nie czułam się tak dobrze ze sobą jak teraz. Jakaś taka dowartościowana się zrobiłam.

a mi spada wlasna samoocena na leb na szyje

Jestem sama, sama mogę o sobie decydować, sama mogę podejmować decyzje nie oglądając się na nikogo i nie zastanawiając się "co on na to powie". Bez żadnego dodatkowego bagażu

to jest plus samotnosci ktory najbardziej cenie,jedenk tez nie mozna ani szczescia ani nieszczescia z nikim podzielic.

Chciałabym założyć rodzinę, marzę o dziecku, ale chyba nie czas i nie pora

naszczescie nigdy nie mialam takich marzen wtedy chyba byloby mi jeszcze ciezej

A jak na razie korzystam z wolności i staram się z niej wycisnąć jak najwięcej.

...ale ile mozna?

[Elspeth]

...ale ile mozna?

na to pytanie są różne odpowiedzi miesiąc, pół roku, rok, dwa lata i dłużej.

Zamiast skupiać się na minusach samotności wolę patrzeć na plusy. Tak i samotność jak i związek ma swoje plusy i minusy. Rozumiem, że z czasem jak wydłuża się okres samotności można zacząć wątpić w siebie i wpadać w doły. Jakiś czas temu też tak miałam. Ale teraz... Jasne, że nie chciałabym być samotna do końca życia, ale na chwilę obecną facet przy moim boku nie jest mi niezbędny. Nie czuję się też w jakiś sposób "ułomna" przez tą samotność. Jeśli przychodzę na domowkę do znajomych i dostrzegam np. ukradkowe spojrzenia dziewczyn, które przyszły ze swoimi mężczyznami i to jak zaczynają ich "strzec" żebym przypadkiem na takiego delikwenta się nie rzuciła, bo przecież ja samotna, biedna, wyposzczona (przynajmniej tak im się wydaje ) mogę wg nich im zagrażać; doprowadza mnie takie zachowanie do śmiechu. Po prostu mnie to śmieszy i tyle.
Sądzę, że jestem na tyle fajną kobietą, że nie muszę brać pierwszego lepszego faceta, który wyrazi chęć bycia ze mną. Mogę sobie poczekać, aż jakiś ciekawszy pojawi się na horyzoncie a wtedy już moja głowa w tym żebyśmy się wzajemnie złowili.

[PFC]

a mi spada wlasna samoocena na leb na szyje

Masz słabą psychikę. Zacznij nad tym pracować, albo będzie jeszcze gorzej.

...ale ile mozna?

Można i całe życie, jeśli tak się zdarzy.

Jasne, że nie chciałabym być samotna do końca życia, ale na chwilę obecną facet przy moim boku nie jest mi niezbędny.

Ja tak dzisiaj trochę nad tym myślałem i doszedłem downiosku, że mi się tak zwyczajnie po ludzku w żadne "związki" wikłać nie chce... Po prostu nie mam na to onajmniejszej choty. A jak jest z wami Kwestia osobistego wyboru czy okoliczności

[Elspeth]

A jak jest z wami Kwestia osobistego wyboru czy okoliczności

Na chwilę obecną - osobisty wybór. Nawet jeśli jakiś facet jest zainteresowany przejściem do bardziej zażyłej znajomości nie mam na to najmniejszej ochoty. Bardzo szybko potrafię takiego jegomościa zniechęcić. Na razie nie mam ochoty na zawirowania emocjonalne i początkowe podchody, które oferuje związek.