Moderator: modTeam
Mysiorek pisze:CZŁOWIEK KOCHA Z EGOIZMU
Jest jeden warunek: moja egzystencja. Może wleźć w każdy zakamarek mojego wnętrza, odebrać wszystko, ale dopóki oddycham, jest. Kiedy zaczynam umierać, to znaczy, że coś nie tak. I że to nie jest prawdziwa miłość.Mysiorek pisze:Czyli jest bezwarunkowa?
Do kogoś, do znaczków...
Mysiorek pisze:Do siebie samego zzzzzawsze
Z egoizmem ma tyle wspólnego, że nie sposób być nieszczęśliwym, jeśli już człowieka miłość dopadnie, więc lepiej mieć ją w sobie, niż nie. Ale czy istnieje ktoś lub coś, co woli cierpienie i beznadzieję od przyjemności?Szczęście daje prawda, dobro, piękno. Nie miłość.pani_minister pisze:nie sposób być nieszczęśliwym, jeśli już człowieka miłość dopadnie
Problem polega na tym, że prawdziwa miłość jest zupełnie obok tych kategorii. Na swoim torze. Bo miłość nic nam nie daje w tak namacalnym sensie. Ma objawy, ale to nie Święty Mikołaj przecież - prezentów nie przynosi.pani_minister pisze:Ale czy istnieje ktoś lub coś, co woli cierpienie i beznadzieję od przyjemności
mrt pisze:Nie umiemy kochać. Nie umiemy budować relacji. Prawdziwa miłość jest dana nielicznym do przeżycia, bo zjada ją... egozim właśnie - te sensy życia tak pojmowane, te cele, te motory. Prawdziwa miłość to towar limitowany.
Nie można, a przynajmniej nie powinno się. I dlatego między innymi taki jeden napisał, że jedynie ona jest tak silna jak śmierć i tylko ona.Sir Charles pisze:w kontekście czasu nie można mówić o miłości. Bo miłość zapatrzona w przyszłość jest wyrachowana, w przeszłość - drobiazgowa, a w teraźniejszość - głupia.
mrt pisze: Stan, w którym jesteś całkowicie bezradny, odarty ze wszystkiego i nie możesz się obronić.
mrt pisze:Szczęście daje prawda, dobro, piękno. Nie miłość.
Mysiorek pisze:A wszystko, od deski do deski, to egoizm.
![:]](./images/smilies/krzywy.gif ":]")
A uważasz, że fabryką miłości możemy być? Tak jak śmierć jest wydarzeniem, tak i miłość. I tu, i tu, niewiele mamy do powiedzenia. Zakładając, że mówimy o miłości, a nie sytuacji, kiedy jeszcze stoi za drzwiami i nie wiemy, czy wpuścić.Sir Charles pisze: fabryką własnej śmierci nie będziemy nigdy. Aktywność jest niemożliwa.
Nie. Po prostu miłość waląca w egzystencję (nie żarcie czy coś innego w tym stylu) to nie miłość prawdziwa.Mysiorek pisze:Czyli egoizm.
Sir Charles pisze:fabryką własnej śmierci nie będziemy nigdy. Aktywność jest niemożliwa.
mrt pisze:A uważasz, że fabryką miłości możemy być?
Mysiorek pisze:Umieramy od narodzin i wybieramy drogę na Golgotę
Nie. One są niezależnie od miłości. Nie odbieraj prawa do prawdy, dobra i piękna tym, którzy z miłością nie mają za wiele wspólnego - żyją samotnie i wiązać się nie będą. Piękno, prawda i dobro są bezwarunkowe, więc nie wymagają drogi w postaci miłości akurat. A miłość wymaga egzystencji - bez nas jej nie będzie.pani_minister pisze:Według mnie z miłości wynikają trzy poprzednie.
Przecież miłość tak jak na początku jest niczym, tak i na końcu. Tak jak przed nią mamy niewiele, tak i przy niej za bogaci nie jesteśmy. Związek - inna sprawa, ale miłość? Przecież to piach, czyli w gruncie rzeczy nic.Sir Charles pisze:W takim sensie, żeby zrobić coś z niczego - tak.
Śmierć traktujemy jak tabu, bo to takie coś z innej planety - my tu działamy, jesteśmy aktywni, a raptem przychodzi coś z zewnątrz i cap! A przecież śmierć da się oswoić, ona nie do końca z tej innej planety jest. Zachowujemy się tak, jakby ona z ludzkiego świata nie była, a to człowiek umiera, to nasza kategoria i nasz chleb powszedni.Sir Charles pisze:Aktywnością zalewamy całe dopełnienie naszego prywatnego uniwersum. Ale śmierć pozostaje apoegum bierności.
mrt pisze:Nie. One są niezależnie od miłości.
mrt pisze:Nie odbieraj prawa do prawdy, dobra i piękna tym, którzy z miłością nie mają za wiele wspólnego - żyją samotnie i wiązać się nie będą.
mrt pisze:Piękno, prawda i dobro są bezwarunkowe, więc nie wymagają drogi w postaci miłości akurat. A miłość wymaga egzystencji - bez nas jej nie będzie.
mrt pisze:Widziałaś piękno bez prawdy? Skąd wiesz, że to było piękno? Może tylko subiektywnie tak postrzegałaś?
Sir Charles pisze:Aktywnością zalewamy całe dopełnienie naszego prywatnego uniwersum.
mrt pisze:Może tylko subiektywnie tak postrzegałaś?
mrt pisze:Przecież miłość tak jak na początku jest niczym, tak i na końcu.
Ale da się nie kochać i nie być szują, da się nie kochać i nie mieć świata w dupie.pani_minister pisze:Nie da sie kochać - i być szują, nie da się kochać - i mieć świat w dupie.
Tu mamy odmienne zdanie akurat. One są nie dlatego, że je tak a nie inaczej odbieramy i że w ogóle odbieramy.pani_minister pisze:Trzy wymienione też istnieją dzięki naszemu odbiorowi.
Że piękna - jestem w stanie zrozumieć, ale prawdy?pani_minister pisze:I chyba zawsze będę uważać, ze nie ma obiektywnego piękna i prawdy
A dla mnie ani to, ani to.pani_minister pisze:Dla Ciebie egoizm - dla mnie subiektywizm
mrt pisze:Ale da się nie kochać i nie być szują, da się nie kochać i nie mieć świata w dupie.
mrt pisze:Tu mamy odmienne zdanie akurat.
mrt pisze:Że piękna - jestem w stanie zrozumieć, ale prawdy?
Do czego zatem odnosić wszystko?pani_minister pisze:Niczego, co obiektywne.
A może z dobra? Które nie wymaga miłości, aby istnieć?pani_minister pisze:A z czego to wtedy wynika? Z kalkulacji? Pewnie może i tak być...
Dywagacje na temat względności prawdy są równie pożyteczne co na temat względności czasu przed Einsteinem. To znaczy nawet jeśli zostanie kiedyś jasno udowodnione, że jedna prawda nie istnieje, to nic z tego nie będzie wynikać. Bo czy wynikają Wam z teorii względności podróże w czasie?
mrt pisze:Do czego zatem odnosić wszystko?
Sir Charles pisze:No chyba że logika też jest relatywna
Ale żeby zaraz jakaś prawda absolutna? Bardzo lubie logikę, jednocześnie jej nie uznając
Wróć do „Miłość, uczucia, problemy”
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 385 gości
